" درود به ارواح دام و گیاهان سودمند.درود به مردم ما از زن و مرد هر جا باشند.آنان که پندار نیک دارند و

وجدانشان از شر مبراست." سپس یک پیاله فیروزه ای پر از آب را به دست می گرفت و می گفت:

" قربانی می کنیم بهر آن که همه ما را آفرید، روشنایی آتش و مهر را به ما عطا کرد،چشمه ها را

جاری ساخت و جاده ها را به سوی سواحل رودها امتداد داد و سیل ها را از کوه ها به نفع آدمیان سرآزیر نمود."

منبع: کوروش کبیر  اثر : هارولد آلبرت لمب ترجمه رضا زاده نصیر